Ενας ήλιος στην Μέδουσα – 16/03/2006 – 29/04/2006

Την Πέμπτη 16 Μαρτίου στις 8 το βράδυ η Μαρία Δημητριάδη θα παρουσιάσει στην Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης την τελευταία δουλειά της Αννίτας Ξάνθου .

Γιατί για τους αρχαίους ημών προγόνους η Επανάληψη ήταν μητέρα της μαθήσεως, και για μας, η επανάληψη έχει καταστεί μέσο χειραγώγησης και λήθης;
Κατά πρώτον είναι θέμα ποιότητας της επανάληψης. Κάτι ο χρυσός αριθμός φ , κάτι οι αρχές της Αρμονίας και οι Μούσες, κάτι τα αρχαιολογικά ευρήματα, μας κάνουν να πιστεύουμε ότι η αισθητική των αρχαίων ήταν κλάσεις ανώτερη από τη δική μας αισθητική.
Κατά δεύτερον είναι θέμα ποσότητας της επανάληψης . Και εδώ οι αρχαίοι είχαν προνοήσει αποφαινόμενοι πως το «λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν». Ενώ εμείς, οι χωρίς μνήμη απόγονοί τους φλυαρούμε ακατάσχετα με τέτοιο τρόπο που τα σημαντικά και τα ασήμαντα ανακατεύονται σ’εναν όλο και πιο άμορφο πολτό.
Οι αρχαίοι « επαΐοντες» δεν λέγαν ό,τι να ‘ναι γιατί τότε υπήρχαν άνθρωποι που άκουγαν. Ενώ τώρα δεν ακούμε .Υπακούμε.

Μας ενημερώνουν έγκαιρα ποιες είναι οι καλύτερες ταινίες, κι εμείς συρρέουμε να τις δούμε.
Μας υποδεικνύουν τον καταλληλότερο πρωθυπουργό κι εμείς σπεύδουμε να τον ψηφίσουμε.
Μας περιγράφουν πως ακριβώς μας θέλουν κι εμείς κωλοτσακιζόμαστε να τους ευχαριστήσουμε. Ποιους; Τους δημοσιογράφους ; Τους πολιτικούς;
Αυτό που κυβερνά τα πάντα δεν έχει χέρια και πόδια. Δεν έχει κεφάλι, αλλά έχει δύναμη και εξουσία.
Αν οι αρχαίοι διανοούνταν περί όντων, εμείς οι απόγονοί τους διανοούμαστε περί προϊόντων.Κι ακόμα χειρότερα. Μετατρεπόμαστε οι ίδιοι σε προϊόντα.
Προϊόντα οικονομικής, κοινωνικής, αισθητικής παραποίησης.
Κι αν οι Αρχαίοι είχαν επτά σοφούς, εμείς οι απο-τέτοιοι τους είμαστε όλοι σοφοί, αλλά εντούτοις δεν βλέπουμε την τύφλα μας.
Αυτή η τύφλα εντείνεται όταν βομβαρδιζόμαστε από αμέτρητες επαναλήψεις
άχρηστων πληροφοριών και ανούσιων συνταγών για μια πετυχημένη ζωή.

Η επανάληψη ποιότητας ξεχωρίζει επειδή έχει μέτρο το όν και όχι το προϊόν. Αυτή είναι μια αφυπνιστική επανάληψη.
Αν επαναλαμβάνεις το Πυθαγόρειο θεώρημα, ή τη ρήση του Ηράκλειτου «τα πάντα ρεί» ή μια μελωδία του Μότσαρτ, η αρμονία που κουβαλούν μέσα τους αυτά τα έργα θα σου αποκαλυφθεί και θα είναι σαν να ανοίγουν πύλες στο μυαλό σου, που δεν είχες διανοηθεί.
Αντιθέτως το να σκεφτόμαστε «πάει με όλα!», «ο χρόνος είναι χρήμα» και άλλες σύγχρονες σοφίες όχι μόνο δεν βοηθά στο να ξεκλειδώσει το μυαλό μας, αντίθετα το κάνει όλο και πιο στενάχωρο.
Η Αννίτα Ξάνθου συνεχίζει να σκαλίζει ενστικτωδώς αυτά τα αραχνιασμένα τοπία των σκονισμένων χορδών, των ξεχασμένων αρμονιών.
Ένας ήλιος θα φωτίζει τα κινητικά γλυπτά και τις ηχο-κατασκευές της Αννίτας
από τις 16 Μαρτίου στην Μέδουσα.
Διάρκεια έκθεσης: 16 Μαρτίου – 29 Απριλίου 2006