Ζωγραφική, 10/11/1988 – 03/12/1988

Την Πέμπτη, 10 Νοεμβρίου στις 8 το βράδυ, η Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης θα παρουσιάσει την τελευταία δουλειά του Γιάννη Τζερμιά.

Στη σημερινή του συμμετοχή στον ελληνικό εικαστικό χώρο με την 2η κατά σειρά ατομική του έκθεση, ο Γιάννης Τζερμιάς, ζωγραφίζει το ελληνικό τοπίο που βρίσκεται μέσα του. Η αναφορά του Πικάσο για την τέχνη ότι: “σήμερα ξέρουμε ότι η τέχνη είναι ένα ψέμα, που μας επιτρέπει να πλησιάσουμε την αλήθεια, τουλάχιστον την αλήθεια που μπορούμε να συλλάβουμε”, είναι μια ασφαλιστική δικλείδα για την σημερινή του δημιουργία. Τα ζωγραφικά τοπία του Γιάννη Τζερμιά που το εικονικό τους ερέθισμα υπάρχει στην ελληνική φύση, ζητούν για την ανάγνωσή τους την υπέρβαση του πραγματικού, έτσι ώστε ο θεατής με τη βοήθεια της μνήμης να δημιουργήσει ένα τοπίο στο χρόνο, σε ένα χώρο που δεν απέχει ουσιαστικά από το τοπίο της γέννησής του.

Διάρκεια έκθεσης: 10 Νοεμβρίου – 3 Δεκεμβρίου 1988

ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

24 Νοεμβρίου 1988

Βιβή Βασιλοπούλου

Ελληνικό τοπίο

Το ανάγλυφο του ελληνικού τοπίου παραμένει πάντα μία σαγηνευτική πρόκληση για τους ζωγράφους – και όχι μόνο μορφοπλαστική. «Αναποφάσιστος μπροστά στο καθημερινό παιχνίδι της ομορφιάς και της μαγείας» ο Γιάννης Τζερμιάς αποφασίζει ωστόσο να «ζωγραφίσει το ελληνικό τοπίο που βρίσκεται μέσα του».
Έτσι, μέσα από αυτή τη λειτουργία που θα μπορούσαν να ισχυριστούν και άλλοι σύγχρονοι Έλληνες «τοπιογράφοι» και πέρα από την οπτική εμπειρία, μια άλλη εικόνα γεννιέται που έχει μεγαλύτερη σχέση με μια εικόνα μνήμης.
Η εξωτερική εικόνα, βέβαια, υπάρχει πάντα ως ερέθισμα και παραμένει ως ιστός που συνδέει τα μέρη της ενότητας. Η εξωτερική impression μετατρέπεται σε expression. Σ’ αυτή την περίπτωση από την εντύπωση στην έκφραση διαγράφεται όλη η εικαστική διεργασία.
Στο τελικό αποτέλεσμα οι εγγενείς δυνάμεις, η εσωτερική ροή και οι ρυθμοί του έργου διατυπώνονται αρκετά ικανοποιητικά – και η προτίμηση στο γαλάζιο της γενέτειρας Κρήτης και της μεταφυσικής. Ο όγκος της δουλειάς και η συνέπεια φαίνεται ακόμη και στα μικρά έργα, στις «σελίδες» του βιβλίου του τοποθετημένου στο μαρμάρινο αναλόγιο στο χώρο της έκθεσης στην γκαλερί «Μέδουσα». Βέβαια, το θέμα της «ομορφιάς» παραμένει πάντα περισσότερο υποκειμενική υπόθεση.