ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
7 Μαΐου 1980
Βεατρίκη Σπηλιάδη
Τρείς αξιόλογες καλλιτεχνικές παρουσίες στη «Μέδουσα» μια καινούργια αίθουσα τέχνης που λειτούργησε πρώτη φορά φέτος με πολύ καλές εκθέσεις. Είναι η χαρακτική και σχεδιαστική δουλειά της Μαριόρας Εξαρχοπούλου, της Όπυς Ζούνη και της Τόνιας Νικολαΐδη.
Το έργο της πρώτης βλέπουμε ουσιαστικά πρώτη φορά συγκεντρωμένο, αφού η Μαριόρα Εξαρχοπούλου δεν έχει παρουσιαστεί σε ατομική έκθεση, αλλά είναι γνωστή από τη δροσερή και εμπνευσμένη δουλειά της στο βιβλίο. Σ΄ αυτή την έκθεση παρουσιάζει σχέδια μιας εντελώς προσωπικής γραφής, ένα είδος ανθρώπινης σημειογραφίας που στην εξέλιξή της εκτοπίζεται βαθμιαία από το άπλωμα έγχρωμων επιφανειών.
Το έργο της Όπυς Ζούνη είχαμε ξαναδεί – και γράψει – πρόσφατα σε ατομική της έκθεση. Εδώ μαζί με τα χαρακτικά και τα σχέδια παρουσιάζει και πάλι την πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά σ’ ένα βιβλίο φτιαγμένο και γραμμένο από την ίδια.
Μια εξέλιξη στη χαρακτική δουλειά της παρουσιάζει η Τόνια Νικολαΐδη που βραβεύθηκε πριν από λίγο καιρό στη Μπιενάλε Αλεξάνδρειας. Ακολουθώντας την ίδια δομή στις συνθέσεις της με τις μεγάλες επιφάνειες και τους ελεύθερους ορίζοντας, τώρα διαφοροποιεί την εικονογραφία της. Ενώ στην περσινή ατομική της έκθεση υπήρχε κυριαρχικό το υπαιθριστικό όραμα ενός τοπίου, θάλασσα και ακρογιαλιά, τώρα το όραμά της γίνεται αστικό. Τοπία της πόλης σκοτεινά διακόπτονται από ζώνες ενός κόκκινου χρώματος που αντανακλά το φως δίνοντας έτσι και την εικαστική λύση στην απεικόνιση του φωτός και στην ένταξή του στη σύνθεση. Οι εικόνες μικρών αντικειμένων συνήθως κοχυλιών στην προηγούμενη ενότητα, συνεχίζονται τώρα με τμήματα αυτοκινήτων πάντοτε με φειδώ τοποθετημένα.
