ΑΥΓΗ
1 Δεκεμβρίου 1992
Βαγγέλης Κεχιώτης
Τα απροσδιόριστα όρια της πραγματικότητας.
Όνειρο και πραγματικότητα συνυπάρχουν και αλληλοαναιρούνται μέσα στο πλαίσιο της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Με αφετηρία πότε το ένα και πότε το άλλο η έμπνευση του δημιουργού συνθέτει τις προσωπικές του φαντασιώσεις, ισορροπώντας στο απροσδιόριστο σημείο που αυτοί οι κόσμοι συναντιούνται. Μια πρώτη επαφή με τα έργα του Χ. Γαβρήλου που παρουσιάζονται στην αίθουσα τέχνης Μέδουσα, δημιουργεί ακριβώς αυτή την αίσθηση. Οι μεγάλοι σε διαστάσεις πίνακες που απαρτίζουν την έκθεση φανερώνουν όλη τη γοητεία αυτού του παιχνιδιού. Τα έργα είναι δουλεμένα άλλοτε με λάδι και άλλοτε με κάρβουνο και η διαφοροποίηση αυτή στο υλικό καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και το χαρακτήρα τους.
Το μοτίβο της ανθρώπινης μορφής βρίσκεται στην αφετηρία της ζωγραφικής του Γαβρήλου. Κι αυτό είναι εμφανές σε όλα του τα έργα. Οι φιγούρες του μέσα από μια καθαρά αφηρημένη εξπρεσιονιστική διάθεση και με μια δυνατή πλατιά πινελιά μετατρέπονται σε σκιές και είδωλα που αναταράσσονται μέσα σε μια ανήσυχη ατμόσφαιρα, γεμάτη κίνηση και μεταβολές. Τα έντονα ψυχρά χρώματα, αποχρώσεις πράσινου και μπλε, κατορθώνουν να διατηρήσουν μετέωρη τη συναισθηματική φόρτιση που προκαλούν τα έργα.
Στα έργα που είναι δουλεμένα με κάρβουνο οι μορφές είναι περισσότερο συγκροτημένες και αποπνέουν πιο έντονα τον ερωτισμό που διαπερνά το σύνολο της δημιουργίας του Γαβρήλου. Πολύ κοντά στην παράδοση καλλιτεχνών όπως ο Γουναρόπουλος συνθέτει ονειρικά τοπία, που υποβάλλουν την αίσθηση της μυθολογικής αφήγησης και του αλληγορικού οράματος. Η έκθεση που παρουσιάζεται φέτος είναι η δεύτερη ατομική του καλλιτέχνη, ο οποίος έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές τα τελευταία επτά χρόνια.
