(GR) ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
11 Δεκεμβρίου 1988
Ντόρα Ηλιοπούλου Ρογκάν
Πληθωρικές, χυμώδεις, εκρηκτικά δυναμικές, μεστές σε περιεχόμενο όσο και σε ένταση έκφρασης, οι φιγούρες της Λυδίας Βενιέρη (Μέδουσα), αποκαλύπτουν, όπως και ο τίτλος της έκθεσης – «Ανεμο-Ιγερέγεια» – έναν απόλυτα προσωπικό μύθο της καλλιτέχνιδος . Ένα μύθο καλλιεργηένο με απόλυτη συνέπεια και πάντοτε σύμφωνα με τις ανομολόγητες αλλά ουσιαστικές παρορμήσεις της νέας δημιουργού. Παρορμήσεις, που πέρα από το ταλέντο αποκαλύπτουν μια κατ’ εξοχήν δυναμική ιδιοσυγκρασία τόσο στο χώρο της ζωγραφικής όσο και σε εκείνον της γλυπτικής. Πράγματι, η Βενιέρη έχει κατορθώσει να εκφράζεται με έναν τρόπο απόλυτα εναρμονισμένο στο προσωπικό της όραμα και που δεν δίνει αφορμές σε περιστασιακές και επιφανειακές λύσεις. Οι μορφές που συντίθενται στα ζωγραφικά της έργα προβάλλουν χάρη στην πλαστικότητα με την οποία τις έχει νιώσει η καλλιτέχνης στον γύρω χώρο, ενώ οι φιγούρες των γλυπτών χαρακτηρίζονται χάρη στα πλάσιμό τους μέσα από το χρώμα από μια ιδιωματική ζωγραφικότητα. Πρόκειται στην ουσία για μια διπολική – ταυτόσημη – δημιουργία μέσα από την οποία εξυφαίνεται ένας αδιάσπαστος σε νόημα και σε ύφος μύθος.
Προικισμένες με τον αέρα και το παράστημα ενός σύγχρονου τοτέμ, οι μορφές αυτές έχουν τις καταβολές τους στις ίδιες της επιταγές μιας αρχέγονης τέχνης. Εκείνης της τέχνης που ξεπερνά όρια και μανιέρες για να ανταποκριθεί με τον πιο γνήσιο και εμπνευσμένο τρόπο στα θεμελιώδη αιτήματα της ανθρώπινης ψυχής.
Τα γλυπτά της, το ίδιο όπως και τα ζωγραφική της έργα, ορίζουν τον χώρο γύρω τους, τον φορτίζουν στο έπακρο, για να εντυπωθούν βαθιά στη μνήμη μας και στον ψυχισμό μας. Υπάρχει ακόμη μια ιδιόμορφη τραγικότητα αποκρυπτογραφημένη εδώ, συναίσθημα που θεμελιώνεται πάνω σε μιαν έξαρση. Παράλληλα, όμως με αυτή την τραγικότητα υπάρχει και μια ιδιόμορφη αίσθηση του χιούμορ.
Τα έργα της προκαλούν στην κάθε περίπτωση έναν διάλογο ή έστω και έναν αντίλογο ακόμη, ακλόνητη μαρτυρία της έντασης και της γνησιότητας που τα χαρακτηρίζει.
Στο μεταίχμιο ανάμεσα στο παραστατικό και στο αφηρημένο, στο σουρεαλιστικό και στο εξπρεσιονιστικό, οι συνθέσεις της ορθώνουν στην κάθε περίπτωση ένα πολύ δυναμικό παράστημα και σημαίνουν ένα ευοίωνο μέλλον. Μια ιδιοσυγκρασία που έχει πολλά να πει και να εκφράσει και που πάνω απ’ όλα, αν και πολύ νέα ακόμη, μπορεί να στηρίζεται απλά και μόνο στον εαυτό της, δίχως τα δεκανίκια μιας όποιας επίδρασης. Ορόσημα ανάμεσα στην ευαισθησία της καλλιτέχνιδος και στο δικό μας ψυχισμό τα έργα της Βενιέρη ανταποκρίνονται πάνω απ’ όλα στην γνήσια ανθρώπινη ανάγκη για μια μυθοποίηση γύρω από ορισμένες σταθερές.
STATUS
Ιανουάριος 1989
Νίκος Σταθούλης
«Είδωλα του Ιανουαρίου»
Λυδία Βενιέρη στην Αίθουσα Τέχνης Μέδουσα. Είδηση. Γιατί η Λυδία που ζει και εργάζεται στο Παρίσι παρουσιάζει τη δουλειά της για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Η έκθεσή της με τον τίτλο «Ανεμο Ιγερέγια» περιλαμβάνει γλυπτά και ζωγραφική έργα. Δύο ξεχωριστοί κόσμοι που ενώνονται αρμονικά κάτω από αυτών των τίτλο.
Τα γλυπτά της, μικτή τεχνική από γύψο ή τσιμέντο, συνθετικής ύλες πολυεστέρα ή χρώματα, είναι ένας ενδιάμεσος κόσμος ονειρικός αποτελούμενος από θεότητες και δαίμονες, συμβολικές μορφές και ήρωες.
Τι τέλεια σύμβολα των καιρών! Κινητικά και ζωντανά σύμβολα φέρνουν απάνω τους τη δική τους ιστορία με προκλητικό πάθος, ιδιαίτερη έκφραση και μορφή. Όπως ακριβώς και οι μέρες μας.
