ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
5 Φεβρουαρίου 2001
Μαρία Μαραγκού
Από το μινιμαλισμό στο μεταμοντέρνο
Το περφόμανς, εν δυνάμει, περιέχει η τελευταία δουλειά της Αννίτας Ξάνθου, όπου η έκθεση «Περιστροφές». Εδώ οι αναφορές σε σχέση με το χορό της Κίνας και τις χρωματιστές κορδέλες που υποκαθιστούν το σώμα είναι ξεκάθαρες. Από τη γλυπτική εγκατάσταση που εμπεριείχε τον ήχο και την κίνηση, η Ξάνθου επιλέγει και κρατά. Καταργεί τη γλυπτική εγκατάσταση χάριν του αντικειμένου στο χώρο, διατηρεί, ωστόσο την κίνηση, η οποία εδώ φτάνει δυναμική, ορίζοντας ολόκληρο το έργο. Τόσο στην παλαιότερη όσο και στην τωρινή δουλειά της, το ίδιο το έργο ακυρώνεται με την απουσία της ηλεκτρικής ενέργειας και παίρνει ζωή και κίνηση μόνο όταν συνδέεται με αυτή. Και εδώ, ερχόμαστε ξανά στη σχέση δασκάλου-μαθητή. Η Ξάνθου έχει δουλέψει με τον γλύπτη Τάκη, ο οποίος, όπως γνωρίζουμε, δεν σταματά στη σιδερένια φόρμα αλλά προχωρεί στην κίνηση, τον ήχο, το περφόμανς, το χορό. Η Ξάνθου, συνειδητά ή ασυνείδητα, φέρει όλες αυτές τις αποσκευές στη δουλειά της, τις οποίες αυτή την στιγμή διαχειρίζεται σαν παιχνίδι. Το παιχνίδι που όλοι ξέρουμε πόσο στενά συνδέεται και εκφράζει την τέχνη.
