ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
2 Απριλίου 1981
Ντόρα Ηλιοπούλου Ρογκάν
Ματιές στις εκθέσεις
Ανάμεσα στα έργα που ο Τάκης Σιδέρης παρουσίασε στην «Μέδουσα» επισημαίνουμε κατά αρχήν μερικά – όπως π.χ. στις 6 συνθέσεις της ενότητας «Μονόπρακτο», στο «Μυστικό Δείπνο» κ.α. – στα οποία συναντάμε το κάπως επιτηδευμένο, θεατρικό και αφύσικο ύφος της αμέσως πρότερης δουλειάς του στην οποία δεν είχαν αξιοποιηθεί δεόντως οι ικανότητες του καλλιτέχνη. Βλέπουμε και μια άλλη ενότητα έργων – Τις Γυναίκες στη Θάλασσα – όπου οι μορφές είναι ειδωμένες με μια μεγαλύτερη άνεση και ελευθερία σε σύγκριση με τα αμέσως προηγούμενα έργα. Εκεί, όμως που αποκαλύπτεται στο έπακρον οι ικανότητες του ζωγράφου είναι στις συνθέσεις με λαδοπαστέλ. Πρόκειται για μια, κάθε φορά, διαφορετική σε παλμό χρωματική αρμονία που μαγεύει τον θεατή και που – το κυριότερο – ενισχύεται και ζωντανεύει χάρη στην κινητικότητα του ίχνους. Από τις απαλές αρμονίες του μπλε, του τυρκουάζ, του ροζ και του μπεζ (Τοπίο με Άγαλμα) περνάμε σε μια πιο ζωηρή παλέτα (Θέατρο) για να ακουμπήσουμε το βλέμμα μας στις εκρηκτικές αντιθέσεις του «Κινηματογράφου» όπου εξ αιτίας του μαύρου που επικρατεί στα άλλα χρώματα περιβάλλονται μια φωσφορίζουσα υφή. Ξετυλίγεται μπροστά μας έτσι ένα έπος χρωματικών εντυπώσεων που εισδύει στον ψυχισμό μας ατόφια και αυτοδύναμα και όχι λογικά. Μας συνεπαίρνουν οι συνθέσεις του Σιδέρη και μένουν για καιρό ζωντανές μπροστά στα μάτια μας.
ΒΗΜΑ
20 Μαρτίου 1981
Έφη Ανδρεάδη
Ο χαριτωμένος κόσμος του Τάκη Σιδέρη μας υποδέχεται και πάλι στην γκαλερί «Μέδουσα». Μετά από προσπάθειες να πειραματισθεί σε τρόπους πιο σύνθετους και πιο λογικοποιημένους ο Σιδέρης ευτυχώς ξαναγυρίζει στην αμεσότητα μιας σχεδόν παιδικής ματιάς που έχει όμως αποκομίσει πολλά οπτικά διδάγματα, έχει «δει» πολλά παραμύθια κι έχει φωτισθεί από το χρώμα αυτού του ευλογημένου τόπου. Ότι διαγράφεται κι ότι συμβαίνει στα έργα του Σιδέρη, διατηρεί πάντα τον χαρακτήρα ενός σκηνικού σαν όλα να διαδραματίζονται στο παλκοσένικο.
