(GR) ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ
24 Νοεμβρίου 1988
Βιβή Βασιλοπούλου
Ελληνικό τοπίο
Το ανάγλυφο του ελληνικού τοπίου παραμένει πάντα μία σαγηνευτική πρόκληση για τους ζωγράφους – και όχι μόνο μορφοπλαστική. «Αναποφάσιστος μπροστά στο καθημερινό παιχνίδι της ομορφιάς και της μαγείας» ο Γιάννης Τζερμιάς αποφασίζει ωστόσο να «ζωγραφίσει το ελληνικό τοπίο που βρίσκεται μέσα του».
Έτσι, μέσα από αυτή τη λειτουργία που θα μπορούσαν να ισχυριστούν και άλλοι σύγχρονοι Έλληνες «τοπιογράφοι» και πέρα από την οπτική εμπειρία, μια άλλη εικόνα γεννιέται που έχει μεγαλύτερη σχέση με μια εικόνα μνήμης.
Η εξωτερική εικόνα, βέβαια, υπάρχει πάντα ως ερέθισμα και παραμένει ως ιστός που συνδέει τα μέρη της ενότητας. Η εξωτερική impression μετατρέπεται σε expression. Σ’ αυτή την περίπτωση από την εντύπωση στην έκφραση διαγράφεται όλη η εικαστική διεργασία.
Στο τελικό αποτέλεσμα οι εγγενείς δυνάμεις, η εσωτερική ροή και οι ρυθμοί του έργου διατυπώνονται αρκετά ικανοποιητικά – και η προτίμηση στο γαλάζιο της γενέτειρας Κρήτης και της μεταφυσικής. Ο όγκος της δουλειάς και η συνέπεια φαίνεται ακόμη και στα μικρά έργα, στις «σελίδες» του βιβλίου του τοποθετημένου στο μαρμάρινο αναλόγιο στο χώρο της έκθεσης στην γκαλερί «Μέδουσα». Βέβαια, το θέμα της «ομορφιάς» παραμένει πάντα περισσότερο υποκειμενική υπόθεση.
