Tόνια Νικολαΐδη – 11.04.1983 – 30.04.1983

Tόνια Νικολαΐδη

“Puzzle + Τυπώματα”

11 Απριλίου – 30 Απριλίου 1983

Την Δευτέρα 11 Απριλίου στις 8 το βράδυ η Μαρία Δημητριάδη θα παρουσιάσει την έκθεση “Puzzle + Τυπώματα” της Τόνιας Νικολαΐδη.
Χάραξα στις πλάκες μου σώματα ανθρώπινα, ανταύγειες, κύματα, αμμουδιές, χάρτινα πουλιά και χάρτινα καραβάκια, σαν αυτά που μου ‘φτιαχνε καμιά φορά ο πατέρας μου της Κυριακές, όταν ήμουνα παιδί. Κι εγώ έπαιζα μ’ αυτά, ταξιδεύοντας τα πάνω στις κουβέρτες φορτωμένα προσδοκίες.
Χάραξα λοιπόν τις πλάκες μου και τις τύπωσα με διάφορα χρώματα κάθε φορά, συνθέτοντας τες διαφορετικά και φτιάχνοντας με τις ίδιες πάντα, άλλες εικόνες και πάλι άλλες, όπως το νερό που παίζει στην ακρογιαλιά πάντα το ίδιο και πάντα διαφορετικό.
Tόνια Νικολαΐδη

Χωρίς τίτλο, 1983, Λινόλαιον, 1/20, 50x64 εκ.

1/3

Χωρίς τίτλο, Λινόλαιον, 1983, 1/20, 69x100 εκ

2/3

Χωρίς τίτλο, 1983, Λινόλαιον & κολάζ ,1/10, 85x65 εκ.

3/3

ΕΠΙΚΑΙΡΑ
28 Απριλίου 1983

Όλγα Ιωάννου

Puzzle και τυπώματα της Τ. Νικολαΐδη

Στην γκαλερί Μέδουσα παρουσιάζει δουλειά της η χαράκτρια Τόνια Νικολαΐδη. Η σημερινή της παρουσίαση έρχεται σαν συνέχεια της προηγούμενης δουλειάς της, που είχε δείξει πριν δύο χρόνια.
Φυσικά, ακολου8θεί και σήμερα την ίδια προσωπική αντίληψη στη χαρακτική της: την εκμετάλλευση της χαραγμένης πλάκας, σαν υλικού μέσου πλαστικής έκφρασης, πέρα από τον θεματικό υπαινιγμό της. Ακόμη τον χρωματικό συσχετισμό της πλάκας και της χαραγμένης επιφάνειας. Στην σημερινή της παρουσίαση, η Τόνια Νικολαΐδη προσθέτει ένα ακόμη στοιχείο στη δουλειά της: τα επιπλέον χαράγματα με τα πουλιά και τα χάρτινα καραβάκια που ενεργούν όχι μόνο “κινητικά”, αλλά και σαν Τρίτη διάσταση στο έργο.
Η ίδια η καλλιτέχνιδα σημειώνει σχετικά:

«”Puzzle + τυπώματα” είναι ο τίτλος αυτής της έκθεσης που γίνεται στη γκαλερί “Μέδουσα”.
Χάραξα στις πλάκες μου σώματα ανθρώπινα, ανταύγειες, κύματα, αμμουδιές, χάρτινα πουλιά και χάρτινα καραβάκια, σαν αυτά που μου ‘φτιαχνε ο πατέρας μου τις Κυριακές όταν ήμουνα παιδί. Κι εγώ έπαιζα μ’ αυτά, ταξιδεύοντάς τα πάνω στις κουβέρτες, φορτωμένα προσδοκίες.
Χάραζα λοιπόν τις πλάκες μου και τις τύπωνα με διάφορα χρώματα κάθε φορά, συνθέτοντας τες διαφορετικά και φτιάχνοντας, με τις ίδιες πάντα, άλλες εικόνες και πάλι άλλες, όπως το νερό που παίζει στην ακρογιαλιά πάντα το ίδιο και πάντα διαφορετικό».