Βασιλοπούλου, Βιβή.
“Τερακότες και σχέδια επί σχεδίων.”
Επενδυτής (Έργα & Ιδέες), 9 Δεκεμβρίου 1995.
Αφιερώσεις
«Κοιτάζοντας τα απ’ έξω μου μοιάζουν είδος γραφής. «Ελπίζοντας να αρθρώσω λόγο επιμένω στην άσκηση», γράφει η Βαρβάρα Μαυρακάκη στον πρόλογο του καταλόγου της έκθεσης της στη «Μέδουσα», περιγράφοντας επιγραμματικά και πολύ περιεκτικά τη δουλειά της με την απόσταση του θεατή, τη σχέση του καλλιτέχνη και την επιφύλαξη του επιστήμονα, που δεν διστάζει να συνοικεί με την αμφιβολία, τους «συγκατοικούντες χρόνους» και τις μνήμες τους.
Και είναι οι ασκήσεις αυτές που καλλιεργούν την ανάπτυξη και την ισχυροποί¬ηση των δυναμικών σχέσεων ύλης κα πνεύματος, ενώ ταυτόχρονα οδηγούν πλέον σε μια πολύ αναγνωρίσιμη δουλειά, ταυτόσημη με τις μεγάλες χειρονομίες, τη σιγουριά στη διατύπωση και τα συγκεκριμένα χρώματα, «θεμέλιο μιας ενδοαισθητικής διαδικασίας».
Παράλληλα, ο ένας μεταφυσικός χαρακτήρας εδώ τονίζεται περισσότερο και υποστηρίζεται από θεματολογικές επιλογές, όπως «μη αναστρέψιμα», «μετάβαση», «εν τοις ουρανοίς», «σε κείνους που δεν είναι πια μαζί μας» και «από την άλλη πλευρά», «σχέδια επί σχεδίων, αναιρεθέντων δια χρώματος», που ωστόσο υπάρχουν, όπως ένας ισχυρός δομικός ιστός ή όπως η αρχαία ταύτιση χρώματος και σχεδίου.
Και για το σύνολο αυτής της δουλειάς, που αγωνίζεται να εξασφαλίσει τη συναίνεση της μεταφυσικής και την υπέρβαση κάθε μικρόψυχης σύμβασης, τα λόγια του Adomo για τη μουσική του Shönberg. «Έχει σηκώσει όλη τη σκοτεινιά και την ενοχή του κόσμου πάνω στους ώμους της. Όλη η ευτυχία της συνίσταται στην αναγνώριση της δυστυχίας της, όλη η ωραιότητα της συνίσταται στο να αρνείται στον εαυτό της τη φαινομενικότητα της ωραιότητας».
Αθήνα: Μέδουσα, 1995. (Κατ. ατ. έκθ., κείμενο στα ελληνικά και αγγλικά).
Κοιτάζοντάς τα απέξω μου μοιάζουν είδος γραφής
Ελπίζοντας να αρθρώσω λόγο
Επιμένω στην άσκηση.
