Ζωγραφική , 17/03/1997 – 19/04/1997

Την Δευτέρα 17 Μαρτίου στις 8 το βράδυ στην Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης η Μαρία Δημητριάδη θα παρουσιάσει την τελευταία δουλειά της ζωγράφου Ντόρας Πούλμαν.

Οι πίνακες που θα παρουσιαστούν είναι μια προσπάθεια ένωσης ζωής – θάνατος δύο αντίθετες σφαίρες έκφρασης σ’ ένα και το αυτό πράγμα.

Μέσα στα έργα της προσπαθεί να μεταμορφώσει τον παραλογισμό της ύπαρξης, σε όμορφη λάμψη του εσωτερικού κόσμου, της φαντασίας, κάνοντας τη ζωή πιο ανεκτή. Αυτό το «υψηλό» που εξημερώνει το φρικτό, με την τέχνης (Νίτσε).

Η Ντόρα Πούλμαν μέσα από τη δικής της ανάλυση και τη βαθύτερη ενατένιση, προτείνει, υποβάλλει την αιωνιότητα της ουσίας της ύπαρξης και ο συμβολισμός της εκφράζει μεταφορικά την αρχική σχέση ανάμεσα στο πράγμα καθεαυτό και το φαινόμενο.

Αποτυπώνει επάνω στο πανί με ακρυλικό, κάρβουνο και φωτεινά μελάνια, σκέψεις και πάθη που έχουν περάσει μέσα απ’ το αιθέριο πρίσμα της τέχνης. Στην ζωγραφική της, το ένστικτο αποτελεί μια θετική και δημιουργική δύναμη.

Υπάρχει και το πέρασμα προς το φως και την χαρά της ζωής, μέσα από κάθε γέννεση κι αρχή. Με ευγενική διάθεση προς το υπέρτατο αυτό δώρο, το μεγαλείο της ζωής.

Διάρκεια έκθεσης: 17 Μαρτίου – 19 Απριλίου 1997