(GR) ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Πέμπτη 22 Ιουνίου 2000
Μαρία Μαραγκού
Η ζωγραφική της Μαρίας Γρηγοριάδη εμφανίζεται σαν ένα σύνολο στο χώρο του τελάρου με επιμέρους ενότητες, φιγούρες και σχεδιασμού ενός κομματιού πόλης ή κόσμου. Ο δομημένος σε τετράγωνα χώρος επιτρέπει στις επιμέρους συνθέσεις να προβάλλουν αποσπασματικά. Ο θεατής, πάλι, μπορεί να δει την ίδια περίπου σύνθεση, γυρνώντας το έργο ανάποδα ή κοιτάζοντάς το από το πλάι. Η Μαρία Γρηγοριάδη (γκαλερί Μέδουσα) οργανώνει το παιχνίδι στις αρχές της γεωμετρίας και προχωρεί αναζητώντας χρωματικές αξίες και φόρμες. Ο μικρόκοσμό της που αγαπά ιδιαίτερα τον Πολ Κλέε, αλλά και τα χρώματα του Σαγκάλ, αναφέρεται στα παιχνίδια που μετρούν τις δυνατότητες του οπτικού νεύρου. Τα έργα, αν και βρίσκονται στον τοίχο, θα μπορούσαν να ειδωθούν σαν να περιστρέφονται γύρω από τον άξονά τους, αλλά και να συλλαμβάνουν το φως σε διαφορετικές ποιότητες και δυναμική. Τα δάνεια της μοντέρνας τέχνης έχουν αφομοιωθεί, ο χώρος κρατά καλά την ισορροπία, το παιχνίδι έχει τις προϋποθέσεις να γίνει δυναμικό.
Years ago you said:
«Fundamentally I am a matter of light.»
And even now when you lean
against the broad shoulders of sleep
even when they cast you
into the benumbed bosom of the open sea
you search into corners where the dark
is worn and can no longer hold
you seek gropingly for the spear
which is destined to pierce your heart
to open it to the light.
George Seferis
Μτφ. Byron Raizis
