(GR) ΒΗΜΑ
5 Ιουνίου 1981
Έφη Ανδρεάδη
Σε πρώτη ατομική παρουσίαση γνωρίζουμε τη ζωγραφική του Γιώργου Σκυλογιάννη στη Μέδουσα. Μόλις τελειωμένος από την Σχολή ο Σκυλογιάννης δείχνει μια άνεση και μια τόλμη θα έλεγα, αξιόλογες. Άσχετα με τις φυσικές εξάλλου επιδράσεις των δασκάλων του, καταπιάνεται με ρυθμούς που γεννιούνται από την ίδια του τη χειρονομία και που εξυπηρετούνται από το ευαίσθητο σαν διάφανο υλικό της κόλλας. Οι επιλογές του εντάσσονται στο μεταπικασικό ζωγραφικό κόσμο – και θα έλεγα πως αυτό είναι κι όλας μια πρόοδος για την Σχολή. Αν το σχεδιαστικό στήριγμα δεν λειτουργεί πάντα σωστά κι αν στην ταραγμένη επιφάνεια υπάρχουν στιγμές μιας σύγχυσης, η συμμετοχή του δεν παύει να είναι ζωντανή και να υπόσχεται μια ουσιαστική εξέλιξη.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
31 Μαΐου 1981
Ντόρα Ηλιοπούλου Ρογκάν
Αν και πολύ νέος ο Γ. Σκυλογιάννης αποδεικνύει με την τωρινή πρώτη του ατομική έκθεση στην «Μέδουσα», ότι είναι στο έπακρον προικισμένος με τις αρετές και το «νεύρο» του γνήσιου καλλιτέχνη: εκείνου, δηλαδή που πραγματοποιεί ένα έργο «προσωπικό». Μέσα από άλλοτε εκρηκτικές και άλλοτε πιο ήπιες χρωματικές αντιθέσεις, μέσα από χειρισμούς ευρηματικούς στην υποβολή των όσων αισθάνεται – ουσιαστικά – και βιώνει μέσα από το σχέδιο ή μάλλον την «φορά» και την «κίνηση» του χρώματος στα έργα του ο Σκυλογιάννης, μαθητής του Κοκκινίδη στην ΑΣΚΤ έχει ήδη εξασφαλίσει ένα πολύ ευοίωνο μέλλον. Και αυτό γιατί με την πρώτη ματιά που ρίχνουμε στο σύνολο των δημιουργιών του, αλλά και στην καθεμιά ξεχωριστά διαπιστώνουμε την «τρέλα» της αυθόρμητης, πηγαίας δημιουργίας που μας μαγεύει.
