(GR)
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
27 Μαρτίου 1988
Ντόρα Ηλιοπούλου Ρογκάν
Εντυπωσιάζουν τα γλυπτά και τα ζωγραφικά έργα της Μαριάννας Λύρα (γκαλερί Μέδουσα). Τα γλυπτά της από ξύλο, χαλκό, ασήμι και άργιλο έχουν μια χαρακτηριστική και άκρως αποκαλυπτική κίνηση. Στα έργα αυτά υπάρχει ένας ιδιόμορφος ρυθμός και ένας παλμός, που μεταδίδεται στον θεατή. Υπάρχει συγχρόνως και μια αίσθηση θεατρικότητας καθώς και ένα λεπτό χιούμορ. Γνωρίζοντας πώς να χειρίζεται την πρώτη ύλη και αξιοποιώντάς την ανάλογα, η Λύρα προικίζει το κάθε γλυπτό της με τα γυρίσματα μιας έντονης προσωπικότητας. Στο κάθε έργο της βρίσκουμε κι από μια μαρτυρία για τον τρόπο που βιώνει, αισθάνεται και επικοινωνεί η μορφή με το γύρω περιβάλλον, καθώς και με τον εσωτερικό κόσμο της καλλιτέχνιδας. Έχουμε να κάνουμε, κάθε φορά, και με ένα έπος της ανθρώπινης μοίρας.
Η κάθε σύνθεσή της, διαθέτει πολλά επίπεδα «ανάγνωσης» και δεν αποκαλύπτει τα μυστικά της μεμιάς στον θεατή. Όσες φορές και αν προσπαθήσει να «διαβάσει» ο τελευταίος το κάθε έργο θα ανακαλύψει κάτι το καινούργιο σ’ αυτό. Κυρίως όμως θα επισημάνει τη συμβίωση και ανάπτυξη πολλών καταστάσεων, γνώρισμα που δίνει στη σύνθεση χαρακτηριστική θεατρικότητα.
Σε ένα έργο, π.χ. όπως αυτό με τον τίτλο «Σκηνές- λεπτομέρεια», βλέπουμε την ανάπτυξη πολλών επιμέρους κόσμων και καταστάσεων. Είναι σαν να γίνεται, εδώ, ένας απολογισμός ζωής και συνάμα σαν να σκιαγραφείται ο ιστός και το ανάπτυγμα μιας ανθρώπινης μοίρας. Μιας μοίρας που υποβάλλεται και συγχρόνως να αντιμετωπίζεται από την καθιστή ανδρική μορφή στο δεξιό μέρος της σύνθεσης. Τα ζωγραφική έργα της Λύρα έχουν μια χαρακτηριστική ένταση και αποπνέουν μια μουσική «αίσθηση» καθώς σ’ αυτά συντίθενται τα ερεθίσματα και οι μνήμες της νέας και πολύ ταλαντούχου καλλιτέχνιδας.
