Fragments , 25/1/2007-25/2/2007

Annita Argyroiliopoulou, Ioulia Ventikou, Lina Bebi

Curator: Lena Kokkini

25 January – 25 February, 2007

For three years now the Medusa Art Gallery organises a series of exhibitions in collaboration with curators. Under this scheme, each year a curator is invited to present an exhibition with a specific subject.
In 2007 the Gallery will host the different propositions of two curators.
The year starts off with Lena Kokkini and the exhibition “Fragments”, with the participation of artists Annita Argyroiliopoulou, Ioulia Ventikou & Lina Bebi.
Maria Dimitriadi invites you to the opening of the exhibition on Thursday, 25 January 2007 at 8 in the evening.
As noted by curator Lena Kokkini, the artistic propositions make up an almost magical unity although there is no common narrative or some feminist manifesto. On the contrary, the artists present excerpts, fragments of mythical memories, from collective to highly personal ones …
The main theme is Woman, the female presence.
In her works Ioulia Ventikou plays with her own shadow to create references to Myth, to woman as Goddess, Maenad, queen; to feminine archetypes.
Lina Bebi draws fine female figures, tied to the past with the threads of lace, at once delicate and indestructible.
Annita Argyroiliopoulou takes a more political view of the subject, tracing tender figures of children which strongly suggest fear before the universal threat.

Duration of the exhibition: 25 January – 25 February, 2007

Annita Argyroiliopoulou

3/6

Annita Argyroiliopoulou

(GR) ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
20 Ιανουαρίου 2007

ΣΤ.ΞΗΝΤΑΡΑΣ

Θηλυκές παρουσίες δεμένες με το παρελθόν, «θραύσματα» από μυθικές, συλλογικές έως πολύ προσωπικές μνήμες.

Η πρωτοβουλία της αίθουσας τέχνης «Μέδουσα» να οργανώνει εδώ και τρία χρόνια σειρά εκθέσεων σε συνεργασία με επιμελητές, είναι πλέον θεσμός. Πρόκειται για ένα εγχείρημα με σκοπό κάθε χρόνο να καλείται ένας επιμελητής να παρουσιάσει μια έκθεση προτείνοντας συγκεκριμένο θέμα και καλλιτέχνες. Αυτή τη χρονιά θα φιλοξενηθούν δύο επιμελητές με δύο διαφορετικές προτάσεις. Η αρχή θα γίνει με την Λένα Κοκκίνη και την έκθεσης «Θραύσματα» εγκαίνια στις 25 Ιανουαρίου, όπου συμμετέχουν η Αννίτα Αργυροηλιοπούλου η Ιουλία Βεντίκου και η Λίνα Μπέμπη.

«Οι εικαστικές παρουσίες», όπως σημειώνει η Λένα Κοκκίνη, αποτελούν μια σχεδόν μαγική ενότητα, μολονότι δεν έχουμε ένα ενιαίο αφήγημα ή κάποιο φεμινιστικό μανιφέστο. Αντίθετα παρουσιάζονται αποσπάσματα, θραύσματα από μυθικές, συλλογικές έως πολύ προσωπικές μνήμες.. Κεντρικό θέμα η γυναίκα, η θηλυκή παρουσία.
Η Ιουλία Βεντίκου παίζει στα έργα, με την ίδια της τη σκιά, δημιουργώντας αναφορές στο μύθο, στη γυναίκα-θεά, μαινάδα, βασίλισσα, στα αρχέτυπα του θηλυκού. Η Λίνα Μπέμπη σχεδιάζει φίνες γυναικείες φιγούρες, δεμένες με το παρελθόν μέσα από εύθραυστα αλλά ταυτόχρονα άρρηκτα νήματα της δαντέλας.
Η Αννίτα Αργυροηλιοπούλου πολιτικοποιεί το θέμα περισσότερο, σκιαγραφώντας τρυφερές φιγούρες παιδιών, όπου έντονα διαφαίνεται ο φόβος μπρος στην παγκόσμια απειλή.

ΤΑ ΝΕΑ
7 Φεβρουαρίου 2007

Χάρης Καμπουρίδης

Αφαίρεση και Θραύσματα

Δεν υπάρχουν πια αλλαγές στο εικαστικό προσκήνιο; Με αυτές τις δεδομένες ιεραρχήσεις που γνωρίζει ο φιλότεχνος από τα τελευταία χρόνια θα πορευθούμε εφ’ εξής; Και ποιος μηχανισμός θα ξανα-ανακατέψει τα πράγματα, ώστε να έχουμε εξελίξεις; Το ερώτημα συζητιέται, χωρίς πάντα να εκστομίζεται, καθώς οι νεώτεροι ζωγράφοι που θα καθιερωθούν δεν έχουν ακόμη πείσει το απαραίτητο ποσοστό και καθώς οι αίθουσες τέχνης κινητοποιούνται για να εντοπίσουν το στίγμα της πορείας που αλλάζει.

Εύγλωττα βήματα μιας νέας προοπτικής συναντήσαμε σε δύο δραστήριες κεντρικές γκαλερί, στον «Αστρολάβο» και στη «Μέδουσα». Σε χρονική ζώνη όπου συνήθως γίνονται εμπορικές ατομικές εκθέσεις, έχουμε τώρα ομαδικές και μάλιστα με περιορισμένες συμμετοχές, βασισμένες σε σκεπτικό ενός θεωρητικού μελετητή, ο οποίος έχει πλέον κεντρικό ρόλο, κάτι σαν τον σκηνοθέτη ή τον σεναριογράφο ή τον παραγωγό στο σινεμά ή το θέατρο.

Τα «Θραύσματα» της «Μέδουσας» είναι μια ομαδική με συνδετικό κρίκο την ιστορικό τέχνης Λένα Κοκκίνη, που παρακολουθεί από κοντά την εξέλιξη των ζωγράφων-εκθετών Α. Αργυροηλιοπούλου, Ι.Βεντίκου και Λίνα Μπέμπη. Κατά βάθος πρόκειται για τρεις μικρές ατομικές, όμως σύνδεση πράγματι υπάρχει γιατί – το προεξαγγέλλει και το κείμενο του καταλόγου – οι ζωγράφοι έχουν αναπτύξει προβληματισμό για τη γυναικεία υπόσταση στις μέρες μας, γνώρισμα που φαίνεται ιδιαίτερα στο κομματιασμένο τζάμι που καλύπτει τη φιγούρα (Αργυροηλιοπούλου) στη γυναίκα-σκιά που δένεται σαν δέμα (Βεντίκου) στο «ψιλό-γαζί» που γίνεται φόρμα και απλώνεται τριγύρω από τις ευαίσθητες κατασκευές της Μπέμπη. Δυνατές εικόνες μας έμειναν από αυτή την έκθεση, σφιχτοδεμένη η παρουσία και των τριών, κατασταλαγμένη – όχι εντυπωσιοθηρική – έκφραση.